Wie was ik eigenlijk zónder die dreads?
Die mooie vraag ‘Does it spark joy’ kon ik niet meer 100% positief beantwoorden. Wat was er aan de hand?
Nogal ongemerkt was m’n haardracht van een symbool van vrijheid –
(ook letterlijke vrijheid overigens, want voorbij waren de dagen van haar-gedoe: bedwingen van een enorme bos kroes, die om uren verzorging en pótten vet en gel vroeg)
– veranderd in een onzichtbare keten. Het was teveel een deel van m’n identiteit geworden. Waarschijnlijk voornamelijk in m’n eigen hoofd, maar het wás er; het ging me benauwen. Wie was ik eigenlijk zónder die dreads?
Dus tja, toen ik dat erkende was het ineens tijd: ik zette de schaar tegen m’n bloedeigen haar. Die eerste was echt een Groot Moment Van Twijfel. Deed ik er wel goed aan? Dúrfde ik dit? En toen deed ik het maar gewoon en daar viel de eerste op de grond. Gevolgd door een tweede.
Naarmate ik vorderde maakte het me steeds minder uit hoe ik eruit zou zien. Of wat ‘iedereen’ ervan zou vinden (want natuurlijk had ik die angst ook gehad: ‘dat jij het ver-schrik-kelijk zou vinden). Ik genoot van wat ik deed en ik voelde dat het klopte. Ik voelde met elke dread die ik afknipte blijer en blijer en lichter en lichter worden.
Van nature weet elke vrouw welke groeiruimte er is.
Ik geloof niet in verandering om de verandering, maar om diepgevoelde, van binnenuit komende transformatie. Ook als je nog niet helemaal weet waar je dat brengt.
Een rups heeft geen keuze, hij doet wat hij doen moet om een vlinder te worden. En keer op keer zie ik de vrouwen in mijn programma Jade Method voor Essential Selfcare een transformatie doormaken. Dat stukje van haar ‘puzzel’ vinden, dat haar vleugels geeft. Van nature weet elke vrouw diep van binnen welke groeiruimte er is. Mijn zorgvuldig opgezette Jade Method brengt je in contact met dit innerlijke weten en faciliteert deze groei.
Ik geloof dat wij allemaal in essentie bedoeld zijn om te ontpoppen, vrij te zijn om onze schoonheid in de wereld te brengen. Deze tijd gééft ons die ruimte, die keuze. Wij zijn in de situatie om het werk dat het met zich meebrengt te omarmen, om die vlinder ook écht te worden. Niet omdat we iets zouden moeten ‘fixen’, maar omdat de drang er van binnenuit is om de schaar erin te zetten, om te ontpoppen. Om onszelf te worden en onszelf te geven.
We hebben allemaal onbewust onszelf, ons handelen en ons leven ‘vastgezet’ omdat het destijds waardevol voor ons was. Het gaf je zekerheid, identiteit. En vaak klopt het niet meer, houdt het je tegen. Is jezelf in de spiegel aan te kijken en de schaar erin te zetten. Zodat je oude energie die je niet meer dient en die zich heeft vermomd als ‘dit ben ik’ los te knippen en zo ruimte te maken voor die frisse wind en kracht die jij ten diepste bent.
3 Comments
Wat een heerlijk en waar verhaal heb je geschreven. Ik voel de vrijheid komen, dread na dread. Zet me aan het denken: waar kan ik oude opgehoopte energie bevrijden? Werk te doen! xxx Anouk
Hi Anouk, jaaaa, zo kwam die vrijheid inderdaad, dread na dread! Fijn dat ik je mocht inspireren, we hebben allemaal wel dreads die we te lang vasthouden ;-) Hartelijks! Rosanne
Hi Anouk, jaaaa, zo kwam die vrijheid inderdaad, dread na dread! Fijn dat ik je mocht inspireren, we hebben allemaal wel dreads die we te lang vasthouden ;-) Heb je er al wat afgeknipt?
Shine your Qi-light lady!
Lfs, Rosanne