Ben je moe, voel je je emotioneel uit balans, of ben je zelfs (bijna) burnout? Misschien heb je last van Bevroren Verlangen. En je bent niet de enige! Verlangen en je energiebalans hebben rechtstreeks met elkaar te maken!
Niet gek dat ik m’n eigen verlangen volkomen vergeten was
Hóe je beide boodschappen kunt leven, dat vertelt niemand. De ene boodschap is ‘bovengronds’: je moet onafhankelijk zijn en voor jezelf kunnen zorgen (op financieel-economisch gebied). De ander meer bedekt en tegelijkertijd zodanig ingelepeld dat je de boodschap geworden was: je moet jezelf wegcijferen en voor anderen zorgen. Anders doen dan dat, bezorgt je stress en angst.
En ergens in die kloof tussen die twee, daar was ik. Waarschijnlijk was ik niet alleen, en was jij er ook. Ik voelde me verloren, parkeerde m’n verlangen en ging in de overlevingsstand. ‘Redderen’. Aan twee kanten voldoen en er uiteindelijk zelf tussenin vallen. Wat een verscheurd gevoel en wat een versplinterd resultaat. Want dat is wat stress en ook burnout, verlies van heelheid, van alignment.
Verlangen en je energiebalans
Je verlangen en je energie hebben rechtstreeks met elkaar te maken. Wanneer je verlangen bevroren raakt, stagneert energie. Dat betekent dat je minder kunt ‘stromen’, minder kunt genieten en ontspannen. Je leeft als het waren ‘van jezelf verwijderd’. Je leven kan er wel perfect uitzien, je baan is leuk, je man, je kinderen. En toch heb je een gevoel van verschraling dat je niet kan thuisbrengen. Die gedachte: ‘is dit alles’. Dat kom je tegen in een burnout, of later, in de overgang.
Nee, dit ís niet alles! Dit is maar een fractie van jou en van wie je in wezen bent. Je hebt de beschikking tot maar een deel van je energie. Die mag zich op een beperkte manier uiten. Leven als uitgeklede versie van jezelf is niet leuk. Niet voor jezelf, en ook niet voor je lief, je kinderen, je baas, je collega’s. Juist voor hen voor wie je ‘het’ allemaal doet! Jouw ‘sparkle’ weer vinden is belangrijk, niet alleen voor jou, maar voor iedereen om je heen!
Je hebt een keuze, je kúnt je verlangen opnieuw een plek geven
En het trouwens precies in diezelfde kloof, dat we ons verlangen en onze essentie terug kunnen vinden. Juist op die momenten dat we de ‘spagaat’ ervaren. Als we bijna automatisch kiezen voor overwerken, terwijl we doodmoe zijn. Juist áls we bijna onze Qigong- of yogales laten vallen omdat we het te druk hebben. Júist als we er bijna voor kiezen onze partner ontzien en zelf meer te gaan dragen. Bijna… maar je hebt een keuze!
Burnout maakt die keuze net even wat duidelijker. En prangender. Maar ook als je níet burnout bent hoef je jezelf niet langer te verlaten om te voldoen. Heb je die keuze. Kun je, temidden van alle ‘mag niet, kan niet en eigenlijks’, tóch luisteren naar je verlangen.
Je kunt jezelf de ruimte gunnen om de kleine verlangens van nu te vervullen. In de warmte en het ontdooien die dat geeft komen je vergeten verlangens naar boven. Antwoorden op vragen als hoe wil je leven, wie wil je zijn, wat wil je nalaten. Jouw antwoorden op deze vragen, díe vormgeven, dát is jouw unieke energiebron.
Wat is jouw verlangen? Zie jij in jouw leven verband tussen je het wegduwen of juist ruimte geven aan je verlangen en je energiebalans? Ik vind het echt heel leuk als je dat hieronder met me deelt. Dank je wel daarvoor!
2 Comments
Mooi geschreven en heel herkenbaar. Ik besef heel erg goed dat het een keuze is, om je kleine verlangens van het moment, wat je lichaam aangeeft, te vervullen of om deze niet te vervullen. Maar ik herken daarnaast dat het mij stress en angst oplevert om die keuze te maken voor mezelf, of om tot de (juiste) keuze te komen. Wordt deze stress minder zodra je daar meer mee oefent en steeds meer bekend mee wordt? Het weten of aannemen, dat toegeven aan het eigen verlangen de ‘juiste’ keuze is, maakt dat ik al denk ik goed en fout. En dat maakt dat ik een schuldgevoel heb wanneer ik bewust niet luister naar mijn lichaam terwijl ik weet dat het beter is dit wel te doen. Ook in overweging nemende dat ik stress ervaar door de weg te kiezen die nog ongewoon voor me is. Soms kies ik niet voor die verlangens omdat ik voel dat het stress teweeg brengt en ongemak en door de moeheid daar toch voor pas. Het is heel hard voor mezelf zijn, zelfs hierin. En het is zo lastig om die zachtheid als rode lijn te krijgen. Is het toch simpelweg oefening baart kunst en gewoon elke keer opnieuw kiezen en met elke keuze voor eigen verlangen is er een grootse stap gezet?
Hi Laura, dank je voor je vraag.
Je raakt hiermee zó de essentie! Moeheid, schuldgevoel en stress kapen je goede energie, de energie die je nodig hebt om verandering teweeg te brengen die je zo graag wilt. Het zijn stuk voor stuk gevoelens of staten van zijn met een lage energiefrequentie. En met een lage frequentie is het moeilijk om verandering aan te brengen. Vandaar dat vermoeidheid en stress ons eigenlijk in een patroon vasthouden waarvan we ergens wel weten dat het niet meer past. Vaak kunnen we ons dat wel even veroorloven, maar op een gegeven moment is de koek op.
Wanneer je je schuldig gaat zitten voelen, dan help je jezelf niet. Dat is dé emotie die ons tegenhoudt. Zo wint je onbewuste toch nog de strijd. Ja, begin met het volgen van je verlangen, gewoon in de kleine dingen en daar waar het kan. Waar het niet leidt tot veel stress en schuldgevoel, maar tot genieten.
En nog iets… ik kan ook niet altijd doen wat m’n lichaam vraagt wanneer het dat vraagt. Maar ik kan de signalen wel waarnemen, bewust. En ik kan mijn behoeften wel erkennen.
Ja… het is allemaal oefenen en nee, het lukt vast niet altijd. Het kan zo enorm helpen als je er niet helemaal alleen voor staat maar kunt uitwisselen met andere vrouwen. We gaan allemaal de weg die jij beschrijft en samen gaat dat makkelijker. Ik hoop dat ik je mag blijven inspireren.
Liefs!